Khmer Dictionary: ជ

1. ជ
   ព្យញ្ជនៈ​ទី ៣ ក្នុង​វគ្គ​ទី ២ ជា​តាលុជៈ មាន​សំឡេង​ក្នុង​ពិតាន គឺ​ត្រង់​ក្រអូម​មាត់ ជា​សិថិល-ឃោសៈ, សំ. បា. អាន​ថា ជៈ ។
   
2. ជក់ ( ន.នាមសព្ទ )
   ប្រដាប់​ធ្វើ​ដោយ​រោម​សត្វ​ឬ​សរសៃ​សំបក​ឈើ សម្រាប់​គូរ, សម្រាប់​សរសេរ, សម្រាប់​លាប​ថ្នាំ​ទឹក ។
   
3. ជក់ ( កិ.កិរិយាសព្ទ )
   បឺត​ស្រូប​ផ្សែង : ជក់​បារី ។
   - បឺត​ខ្យល់ : ក្ដោង​ជក់​ខ្យល់, រនាំង​ជក់​ខ្យល់​ឡើង​ប៉ោង ។
   
4. ជគត ( ន.នាមសព្ទ ) [ជៈគត់ ]   ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
   សត្វ​លោក, មហា​ជន...។ ពាក្យ​នេះ​ប្រទះ​ឃើញ​ជា​ញឹក​ញយ​នៅ​សិលា​ចារឹក​សម័យ​មហា​នគរ (នគរ​ធំ, នគរ​វត្ត) ។
   
5. ជង ( ន.នាមសព្ទ )
   មនុស្ស​ជាតិ​មួយ​នៅ​ក្នុង​ដែន​កម្ពុជា (ពួក​ស្ទៀង) ។
   - អា​ជង! ពាក្យ​ជេរ​បន្ថោក​បន្ទាប ប្រដូច​ទៅ​នឹង​ជង ។
   - អា​ជង​ក្ង! ពាក្យ​ជេរ​ប្រដូច​ថា ក្ង ឥត​ឱន​លំទោន​ដូច​ជា​ជង ។
   
6. ជង់ ( កិ.កិរិយាសព្ទ )
   ដោយ​តាម​បណ្ដោយ​ខ្លួន​ចុះ​ទល់​ពី​ក្រោម : ជង់​ត្រី, ឈើ​ស្រួច​ជង់​ជើង ។
   
7. ជង់ ( ន.នាមសព្ទ )
   អន្ទាក់​តឿ​ឥត​ដង មាន​ជើង​ស្រួច សម្រាប់​ដោត​នឹង​ដី : ដាក់​ជង់, ចាក់​ជង់, កុក​ជាប់​ជង់, ជង់​មាន់​ព្រៃ, ជង់​ក្ងោក ។
   
8. ជង្គង់ ( ន.នាមសព្ទ ) [ជង់គង់]
   អវយវៈ​ត្រង់​ប្រជុំ​ភ្លៅ​និង​ស្មង : លុត​ជង្គង់, ទឹក​ត្រឹម​ជង្គង់ ។
   
9. ជង្ឃ ( ន.នាមសព្ទ ) [ជ័ងឃៈ ឬ ជង់]   ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ), បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ) )
   (ជង្ឃា) ស្មង​ជើង ។
   - ស្នាប់​ព្រះ​ជង្ឃ (រ. ស.) ទ្រនាប់​ស្មង​ជើង, ស្រោម​ជើង ។
   
10. ជង្ឃមគ្គ ( ន.នាមសព្ទ ) [ជ័ង-ឃៈមាក់ ]   ( បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ) )
    ផ្លូវ​ជើង (ព. កា.ពាក្យកាព្យ គឺពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ) ហៅ ជង្ឃមាគ៌ា ក៏​បាន ។
    

1   2   3   4   5   6   ... 20   Next >>

1. ជ [cɔɔ]   - detail »
   eighth letter of the Cambodian alphabet
   
2. ជក់ ( v ) [cʊək]   - detail »
   to suck (in), absorb; to inhale, to,smoke (e.g. tobacco)
   
3. ជក់ ( adj ) [cʊək]   - detail »
   to be absorbed / fascinated (by something); possessed, obsessed; carried away (with)
   
4. ជក់ ( v ) [cʊək]   - detail »
   (of sails) to fill out, take in wind
   Eg. ក្ដោងជក់ខ្យល់: the sails were filled by the wind
5. ជក់ ( n ) [cʊək]   - detail »
   brush, small brush; fibers (esp. of the sugar palm)
   
6. ជង ( n ) [cɔɔŋ]   - detail »
   Chong (name of a Mon-Khmer ethnic group).
   
7. ជង ( adj ) [cɔɔŋ]   - detail »
   to be barbaric, wild (in behavior)
   
8. ជង់ ( v ) [cʊəŋ]   - detail »
   to pierce through, skewer, stab, puncture, perforate; to impale
   
9. ជង់ ( n ) [cʊəŋ]   - detail »
   noose; loop, snare (esp. for birds)
   
10. ជង់ ( clf ) [cʊəŋ]   - detail »
    for piles (of objects) eg. ចានមួយជង់ a pile of plates.
    

Next >>